سكوت سرشار از سخنان ناگفته است

از حركات ناكرده، اعتراف به عشق هاي نهان

وشگفتي هاي بر زبان نيامده

در اين سكوت حقيقت ما نهفته است

حقيقت تو و من



براي تو و خويش چشماني آرزو مي كنم،

كه چراغ ها و نشانه ها را در ظلماتمان ببيند

گوشي كه،

صداها و نشانه ها را در بي هوشي مان بشنود

براي تو و خويش روحي كه اين همه را در خود بگيرد و بپذيرد

و زباني كه در صداقت خود ما را از فراموشي خود بيرون كشد

و بگذارد از آن چيز ها كه در بندمان كشيده سخن بگوييم

گاه آنكه ما را به حقيقت مي رساند خود از آن عاري است

زيرا تنها حقيقت است كه رهايي مي بخشد